Vriendschap: ‘We zijn dan misschien wel oud, maar nog steeds bloedfanatiek’

Raakvlakken

Rinus: ‘Gilles en ik hebben elkaar ontmoet toen in onze wijk een tennisbaan werd geopend in 1985. We hebben elkaar heel wat naar het leven gestaan hier op de tennisbaan, maar daar groeide ook al snel een mooie vriendschap uit. Naast de tennisbaan bleken we nog meer raakvlakken te hebben. Ik heb mijn hele leven een bouwbedrijf gehad, Gilles is leidinggevende in de bouw geweest en we trainden allebei voor marathons. We waren regelmatig te vinden op klaverjasavonden, gingen op tennisvakantie naar Turkije en een keer per jaar gaan we op pad met Sweet 16, een club binnen onze tennisclub van 16 mannen. De club bestaat nog steeds, maar er zijn er een aantal overleden of afgehaakt vanwege gezondheidsproblemen en er zijn weer nieuwe mannen bijgekomen.’

Steun aan je vrienden

Gilles: ‘Ik ben inmiddels minder gaan tennissen en ik ga ook niet meer mee met Sweet 16. Die gezondheid he, die gaat je op een gegeven moment parten spelen. Om toch bezig te blijven, ben ik gaan leren bridgen. Inmiddels zijn ook Rinus en zijn vrouw Dicky besmet met het bridgevirus, dus dat belooft nog wat voor de toekomst. Vorig jaar is mijn vrouw overleden, dan is het enorm fijn als je steun aan je vrienden hebt en als je samen iets kunt doen. Ik kan wel thuis achter geraniums gaan zitten, maar daar ga je alleen maar van achteruit. Samen bridgen is niet alleen leuk, het is ook goede hersengymnastiek.’

Tandje erbij, tandje eraf

‘Humor is ook heel belangrijk in onze vriendschap, altijd al’, zegt Rinus. ‘Ik weet nog goed, een jaar of acht geleden speelde Gilles uit-wedstrijd. Hij had een heel fanatieke tegenspeler, laten we hem Piet noemen. Ik kende Piet zijdelings omdat ik met zijn broer sportte. Toen ik zag dat Gilles ging winnen, moedigde ik Piet aan. “Tandje erbij, Piet”, riep ik. Dat was niet aan dovemansoren gericht. Piet zette een tandje bij, maar Gilles gaf een heel kort balletje, net achter het net. Piet struikelde, viel voorover, met z’n mond op het racket. Racket kapot en overal lagen tanden. Hij zag eruit als een tomaat, maar het enige waar hij zich druk om kon maken was zijn broer. Hij riep: “Rinus, vertel het niet tegen m’n broer!” We zijn dan misschien wel oud, maar nog steeds bloedfanatiek.’

Omgerold

‘Dat bloedfanatieke zit er al heel lang in’, vult Gilles aan. ‘Een jaar of twintig geleden waren Rinus en ik allebei aan het trainen voor een marathon, Rinus een hele, ik een halve. We gingen samen een trainingsrondje rennen van dertig kilometer. Een fikse afstand als je traint voor de halve marathon, maar ik wilde me natuurlijk niet laten kennen. We gingen als een speer. Maar eenmaal bij Rinus thuis nam ik één slokje bier en ik rolde meteen om. Het was iets te veel van het goede geweest. Marathons ren ik niet meer, maar bezig blijven is nog steeds belangrijk. Ik heb een heel weekschema. Twee dagen per week werk in de manege van mijn ene dochter, één dag pas ik op de kinderen van mijn andere dochter, op vrijdag en maandag ben ik op de tennisbaan te vinden en dan speel ik ook nog bridgecompetitie. Het weekend hou ik vrij, voor spontane afspraken.’

Hardlopen langs de Atlantikwall 

Rinus: ‘Ik herken dat wel. Op woensdagochtend fiets ik met een vriendenclub. Dan gaan we met een stel oude knarren op de dikkebandenfietsen een rondje maken van een kilometertje of vijftig. Soms stap ik met mijn dochter op de racefiets voor een wat langere ronde. Ik tennis, ik bridge en op zaterdag sport ik bij de Leidse trimclub ZOS (Zaterdag Ochtend Sport), voor mannen van dertig tot honderd. Laatst gingen we naar het Panbos, een stuk hardlopen langs de Atlantikwall, door het rulle zand. Tsja, dat red ik niet meer, dan ga ik gewoon wandelen. Ik ben lekker bezig en ik ben in goed gezelschap. Daar word je toch blij van?’

Een beetje gezelschap

De Internationale Dag van de Vriendschap is een mooie aanleiding om – oude – vrienden en bekenden weer eens te laten weten hoe belangrijk ze voor je zijn. Zelf behoefte aan een beetje gezelschap? Iemand om eens mee te praten, een puzzel te maken of om een hobby op te pakken? Een Maatje kan wonderen doen!  

Ervaren wat een Maatje kan betekenen?

Onze Maatjes leveren op allerlei verschillende manieren thuiszorg. Of het nu gaat om een beetje gezelschap, om het doen van boodschappen en lichthuishoudelijke klusjes of om een steuntje in de rug bij een ziekenhuis- of doktersbezoek, een Maatje staat je bij. Zelfs een slaapdienst of hulp bij de administratie behoort tot de mogelijkheden. Heb je een specifieke wens waarmee we jou of je vader, moeder of geliefde een plezier kunnen doen? Je kunt nu gratis drie uur een Maatje inzetten om bekend te raken met onze dienst. Bespreek je wensen met ons, wij denken graag mee. Wij zoeken een passend Maatje, voor het opbouwen van een plezierige vertrouwensband.